Vluchteling

Vluchten kan niet meer. Je kunt niet blijven weglopen voor pijn, woede, verdriet & angst. Het maakt je een vluchteling die steeds onrustig alles wat zwaar is met zich mee blijft dragen... Het trekt je omlaag en wat je niet aangaat blijft bestaan en aan je kleven...
Omgaan met pijn, hoe doe je dat, hoe ga je daar bewust naartoe, hoe geef je verdriet een plek? Hoe doorvoel en transformeer je het zodanig dat je niet als slachtoffer achterblijft, vastzittend in gestolde energie met gebalde vuisten! Hoe laat je het stromen & hoe doseer je? Er zit niets anders op dan de volgende stappen, al schrijvend, te doorlopen:

1. Doorvoel en benoem je pijn, woede, kwaadheid, haat & teleurstelling, zet het op papier en laat het stromen totdat je leeg-geschreven bent en een gevoel van ruimte & opluchting ervaart
2. Benoem je angst, het raakt een angst, wat is die?
3. Jij bent zelf een deel van het ontstaan van dit gevoel, pak je aandeel. Zeggen dat je het jammer vind is geen blijk van zwakte of persoonlijk falen, het betekent dat het je oprecht spijt wat er is gebeurd...
4. En dan nu: Wat wens jij de ander of jezelf na deze ervaring(en)?
5. Nu kun je eindelijk bij je hartsverlangen, deze lag bedekt onder alle negatieve emoties namelijk. Benoem en uit je verlangens...

Het is geen logisch stappenplan, het gaat met vallen en opstaan, soms ben je bij 3 en schiet je plots weer terug naar 1. Of soms zit je in 1 bij verdriet en pijn en hop! Daar is die boosheid ook gelijk weer. Ook is het fijn te weten dat er geen vaste tijd zit aan hoelang je hierover doet, het gaat erom dat je je erna opgeruimder en opgeruimder gaat voelen... Het is als het pellen van de lagen van een ui...je moet terug naar je kern, naar je goud!

Easier said than done, be patient...it takes time... I know! ;)