all I want is someone to just fuckin’ show up for me

I’m not asking for much - all I want is someone to just fuckin’ show up for me ❤️

“When it comes down to it, that’s what life is all about: showing up for the people you love, again and again, until you can’t show up anymore.” ~ Rebecca Walker   

This isn’t going to be about how independent of a woman I am, or how self-reliant. This won’t even be about finding my “other half” or being such a fierce feminist that I debate whether I even actually need a man.

Because the truth is —I am fuckin’ tired. Exhausted, really. I’m tired of not having someone just show up for me in the simplest way possible, and the only thing I really want is someone to just be here.

I want someone who can show up in the evening, and stay until morning—but more than that, I just want a life with someone. I want to sit in bed next to my lover on a windy, snowy morning while he reads, as I lay my head against him, letting my dark hair trail over his arm. I want to feel the way his morning stubble tickles the soft skin of my collarbone.

I just want someone to fuckin’ show up for me.

Sex is great, and adventure is better, but life with someone who has your back is the best magic there is.

I want to sit over take-out containers of Chinese food, scroll through Netflix and have nights where our biggest decision is which movie we are going to watch. I want to talk throughout the day about what we will do in the evening, and who’s going to cook.

I want to hear about your plans and your schedule, and I want to spend quiet Saturday nights roaming the market aisles laughing as we collect the ingredients for the meal that we’re going to enjoy later.

I want you to see me in the first morning light, and I want to feel your strong hand slide in between my warm breasts and you nudge yourself even closer to me, meeting me in the moment when dreams and reality collide.

I just want someone to fuckin’ show up for me.

Life isn’t all quiet and bliss, but it’s made up of moments of the “in between,” because anyone can smile when the sun is shining—but what I’m after is someone who will give me a reason to dance in the rain.

I want to have someone to take care of me while I’m sick—someone who will stop and pick up medicine and my favorite drink on the way home just because he knows what I need.

And I want to take care of him, even if he never thought he would need it. I want to bring him a cold washcloth when he’s fevered, and run my hand alongside his sweet face as I kiss his forehead letting him know that I will be there no matter what.

I’m done with being alone and pretending that I can somehow find what I want between the distractions and chaos of online dating and Facebook profile checking, because I’m so over the superficial and way beyond the inconsequential.

What I want is the real deal—not just someone who shows up, but someone who stays.

I want to navigate family holidays and laugh together in the middle of the night when we both can’t sleep. I want to kiss him first thing as he walks through the door and lay my head against his chest as the moon shines overhead.

I want to plan a future with him—vacations, dreams, ambitions and the sacrifices to make them happen. I want someone who I can build with, someone who can sit with me in the quiet and just simply be.

I want a man who I won’t need to explain my every thought to, because somehow he’ll just get it.

I want to bump hips as we navigate my small kitchen, and I want to see the way laugh-lines break out around his eyes as I turn up the music and dance, moving my body alongside his, tempting him to let his desire make the most of this moment.

Because all I’m really after is just someone to fuckin’ show up for me.

Show up when I need someone, when I need help—when I don’t know what I need. Be there without me asking him to be, not because he has to, but because there isn’t anywhere else that he would rather be.

I want to have an emergency contact, not just on the forms we have to fill out, but in life. I want a lifeline—someone who will always be there to help me with the things that evade me. And if something happens, and I find myself stranded on a dark road at midnight after having drinks with friends, I want to know that if I call him, he’ll be grabbing his coat before I even say what’s wrong.

I want to be a priority. I want to be important.

I want to someone worth showing up for.

Sure, we can make this relationship as difficult as all of our others have been—and we can go in and out of intimacy, never really appreciating one another—but all of that wears on a soul like mine.

And the thing is—I’ve had enough.

Because in the end, all of the passion and love in the world don’t really matter if someone can’t show up for the person they say they care about.

But more than that, I know that I’m worth it—I know that I am one helluva woman, and that I deserve someone to show up for me every day in all of the small little ways that people often take for granted, but that end up meaning the most.

I want a partner—but more than anything in the world, all I really want is someone to just fuckin’ show up for me—and never leave.

 

~

**Author’s note: Love and gratitude to the woman who inspired this piece—may you find someone who will just fuckin’ show up for you soon, and never leave.

5 beelden als remedie tegen jouw boze olifant

Een tijd lang hard werken in combinatie met een lastig jaar privé maakte dat ik erg mijn best ging doen en tegen de stroom in ging zwemmen. Mijn onbedwingbare schaterlach werd gemist door een dierbare vriendin en een vitale HR professional met pretogen liet mij inzien dat ik best speelser op mijn doel af kon gaan. 

Ik vroeg mij inmiddels zelf ook af waar de pret in mijn bestaan ook alweer zat en inmiddels heb ik die gelukkig weer gevonden: Het onverwachte plezier van het bestaan! Genieten van wandelingen in de natuur. Verdwalen en op onverwachte plekken terecht komen. Een boom opzetten, of dat nu met een goede vriendin is, of door een onverwachte ontmoeting. Ik maak meestal graag en snel verbinding.

Als onderstaande foto's van dit speelse olifantje geen vreugde en onbevangenheid uitbeelden, dan weet ik het ook niet meer, wat een speelsheid en blijheid! :) Ik hoop dat deze foto's bij jullie net zo'n grote glimlach op het gezicht toveren als bij mij! Op naar een fijne zomer vol plezier dus. En ondertussen gooi ik mijn lijnen uit naar een uitdagende leuke baan of opdracht en sta ik meer open voor het onverwachte.

Mijn spoor

Mens en organisatie komen niet in beweging zonder olifant. Ik help belemmeringen op te ruimen zodat mensen en organisaties ook zelf het spoor weer zien en ja, daarbij schud ik soms tegen een heilig huisje.

Die olifant blijft metaforisch leuk en goed, haar wilskracht combineert zij inmiddels met zachtere hartskracht. Een blij olifantje is een stuk minder bedreigend toch? :)

Mijn missie; mens en organisatie in regie helpen zetten en in ontwikkeling in beweging houden, het resultaat daarvan is supergaaf en daar is lef voor nodig!

Dit is wat ik verder te doen heb de komende tijd; veel koffie drinken met gelijkgestemden die ook spannende dingen willen of moeten doen. Ook individuen help ik graag. Wie wil spiegelen? Ik hoor graag waar jouw spoor naar leiden moet :)

Hartelijke groet, Selma
Courage HR

X Selma
Courage HR

De Uitnodiging

Het volgende gedicht ben ik al meerdere malen tegengekomen en iedere keer word ik er weer door geraakt. Daarom wilde ik het hier ook delen. Het is eigenlijk een uitnodiging om volledig jezelf te zijn.

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost. Ik wil weten waar je naar hunkert en of je ervan durft te dromen het verlangen van je hart te vervullen.

Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het risico wilt lopen er als een dwaas uit te zien voor de liefde, voor je dromen, voor het avontuur van levend zijn.

Het interesseert me niet welke planeten er in je maan staan. Ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet. Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven of dat je er door verschrompeld bent. Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf, zonder haar te verbergen of te verdoezelen. 

Ik wil weten of je vreugde kunt voelen, de mijne of die van jezelf. 

Of je wild kunt dansen met overgave, tot je vingertoppen van extase vervuld worden. Zonder te manen tot voorzichtigheid, tot realisme, of ons te herinneren aan de beperkingen van het menszijn. 

Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is. Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen door trouw te blijven aan jezelf, of je verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel. 

Ik wil weten of je trouw kunt zijn en daardoor ook betrouwbaar. 

Ik wil weten of je de schoonheid kunt zien, ook al is die niet iedere dag even aangenaam en of je jouw leven kunt laven aan de aanwezigheid daarvan. 

Ik wil weten of je met falen kunt leven, het jouwe en het mijne, en toch nog aan de oever van een meer kunt staan, en JA kunt roepen naar het zilver van de volle maan. 

Het interesseert me niet waar je woont of hoeveel geld je bezit. Ik wil weten of je op kunt staan na een nacht van wanhoop en verdriet, moe en gekwetst tot op het bot en toch doet voor de kinderen wat er gedaan moet worden.

Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt. Ik wil weten of je met mij midden in het vuur kunt staan en niet terug zult deinzen.

Het interesseert me niet wat of met wie je hebt gestudeerd. Ik wil weten wat er van je overblijft als al het andere wegvalt.

Ik wil weten of je met jezelf alleen kunt zijn en of je werkelijk houdt van het gezelschap dat je hebt op lege momenten. 

De Uitnodiging – Gedicht van Oriah Mountain Dreamer 

3 concrete handvaten naar zingeving

Vandaag mocht ik weer iemand helpen bij haar rijpingsproces. Mooi om iemand in te kunnen & mogen laten zien wat "zin" geeft. Het bracht mij op het idee meer mensen met deze methodiek te willen helpen. Bij deze dus een gratis coachingblog, doe er je voordeel mee zou ik zeggen :)

Jezelf van binnenuit in de buitenwereld neerzetten, je essentie in woorden vatten, is enorm lastig! Het is zoeken naar je „ontastbare” merkwaarden, het is ook hoe anderen je ervaren & hoe jij anderen ervaart. Welke woorden, welke taal gebruik jij daar eigenlijk voor? Kortom; wat is jouw persoonlijke & unieke stempel?

Je kent het wel, het is te vergelijken met het zoeken naar woorden bij iets / een ervaring wat enorm goed voelt en tegelijkertijd zo ontastbaar en ongrijpbaar is. Dat is nu juist wat dit proces zo lastig maakt, maar ook fascinerend. Een rijpingsproces waar je de tijd voor mag & moet nemen en waarbij je anderen als spiegels in mag schakelen.

Leven en werken vanuit je essentie helpt je krachtiger in de wereld te staan. Weten wat je essentie is helpt je om jezelf te kunnen laten zien op een voor jou prettige & kloppende wijze. Niet iedereen hoeft alles van je te zien. Het gaat er allereerst om dat je erachter komt en/of naar jezelf bevestigt wat jij te doen hebt op deze aardbol, in dit leven, waarom je doet wat je doet, wat wil je rechtzetten/neerzetten in de wereld, welke waarde voeg jij toe? Wat is voor jou van waarde? Waarom doe je wat je doet? Waarin ben jij ervaringsdeskundig en op welke waarden/drijfveren bouw jij je bestaan? Je bestaan bouwen kun je namelijk in elke vorm met al je talenten. Het gaat erom dat je je essentie plaats laat innemen, integreert in je bestaan dat je weet wat "zin" geeft. Het is je fundament waarop je bouwt & waarop anderen kunnen bouwen...

Een meer bezield bestaan, weten waarom je doet wat je doet, geeft zoveel meer zin & power aan alles wat je in de wereld zet, dat ga je vanzelf voelen en anderen dus ook. Dat is in wezen wat jezelf laten zien is…. En het grappige is, dat wanneer jij erachter bent, je ook gaat voelen dat alles minder energie kost, dat je juist meer gaat stromen. Nog zo’n populair woord „Flow”, maar het maakt niet uit hoe je het noemt, die moeiteloosheid ga je voelen en ook de energie die vrijkomt :)

Om inzicht te krijgen heb ik de 6 waarden/drijfveren op een rij gezet, kijk eens welke 3 jou het meest aanspreken:

1. Intellectueel met als primaire passie: Het vergaren van kennis. Behoefte: het zoeken van objectieve, feitelijke waarheid
2. Praktisch met als primaire passie: Voor wat /hoort wat. Behoefte: mijn investeringen (tijd, geld, aandacht, moeite) terug verdienen. Met rente.
3. Esthetisch met als primaire passie: Ik wil ervaren & groeien. Behoefte: het leven ervaren als een bron van groei, voldoening, balans, expressie & schoonheid.
4. Sociaal met als primaire passie: Ik wil onvoorwaardelijk helpen. Behoefte: Het elimineren van pijn, verdriet, haat, de wereld een klein beetje beter maken.
5. Individualistisch met als primaire passie: Ik wil macht & invloed. Behoefte: Vooruitkomen in het leven teneinde invloed te kunnen uitoefenen en mij doen laten gelden.
6. Traditionalistisch met als primaire passie: Ik wil een leidraad in het leven. Behoefte: Het ontdekken van de belangrijkste waarden in het leven aan de hand van een wereldomvattend systeem.

Hieronder een opdracht met concrete handvaten om er achter te komen wat nu je essentie is. 3 x 3 antwoorden:

1. Wat is het leukste aan mijzelf? Noem 3 punten.
2. Wat is het leukste aan het leven? Noem 3 punten
3. Wat wil je zeker nog meemaken, doen, rechtzetten of hebben in dit leven? Noem 3 punten.

Waar droom je van? Soms helpt het ook om eerst eens te associeren met visuele middelen: maak een moodboard, welke beelden zie je/spreken je aan, welke woorden komen er dan bij je op? Ga dan terug naar de 3 x 3 opdracht hierboven.

Hoe kom je er nu achter wat je persoonlijke stempel is? Ieder mens bezit hard & soft skills, zie het ook maar als tastbaar & ontastbaar, en in dat ontastbare, daar zit qua essentie je onderzoeksopdracht: drijfveren/persoonlijkheid/nieuwsgierigheid/wat wil je in de wereld zetten, met welke talenten, wat is jouw stijl, jouw uitstraling? Als je van binnen naar buiten werkt kun je onderstaand invullen en ben je er. Succes! Hartelijke groet, Selma

Wet van aantrekking

"Je krijgt altijd precies die coach cliënten op je af die bij jou en je ontwikkeling passen." Dat is wat mij altijd bij is gebleven van Adriaan Hoogendijk, mijn Trainer/Coach die mij heeft geholpen om mijn talenten als coach, die net onder de oppervlakte lagen, naar boven te halen.

Ik merk hoe ik mijzelf hierin de afgelopen jaren heb ontwikkeld. Ik weet nog dat ik in het begin mensen op mij af kreeg die weinig ruimte in hun eigen bestaan in namen en heel veel van mijn ruimte & tijd af namen. Andersgezegd liet ik me die ook afnemen. Ik overschreed de anderhalf uur dik en factureerde daar niets voor, want vond dat ik daar sterker in had moeten sturen. Ook deed dit het energie-peil van het gesprek geen goed.

Anderhalf uur, daarna is het op, is het genoeg, mag wat gezegd en gezaaid is inklinken....

Spiegeltjes zijn het. Als ik mijzelf levensruimte gun om te verkennen wat ik voel, trek ik ook mensen aan die ik nog beter kan begeleiden. Simpeler gezegd: Ik kan vanuit zelfzorg beter voor de anderen zorgen.

Ik kan nu zoveel meer genieten van de schoonheid van een ontwikkelingsproces (ook dat van mijzelf) en geniet van deze constatering. Ik groei & bloei!

Hartelijke groet,
Selma

Liefdevol voor jezelf kiezen

Een wens van mij is ooit eens naar de Grand Canyon te gaan. De verscheurdheid van dat stukje aarde. Ik denk dat ik geen woorden zou kunnen vinden voor wat dat geweldige uitzicht met je kan doen. Ik denk dat ik er alleen maar heel stil van zou worden...

Wat mensen allemaal een keer krijgen is een kruispunt. Dan ontstaat er een verschuiving van prioriteiten, een shift in ons voelen. De overtuigingen waarmee je de eerste helft van je leven een leven hebt opgebouwd gaan wringen, wrikken zoals de aardplaten elkaar openwrikken tot een enorme kloof. Zo kan er een barst ontstaan in je zorgvuldig opgebouwde bestaan. Dan heb je je overtuigingen en verwachtingen bij te stellen.

Stil. Wanneer ik stil ben en stilsta bij wat diep van binnen pijn doet en leeg aanvoelt, dan is het de plek waarin ik heb gekozen, mijn kloof. Gekozen voor mijzelf en daardoor niet voor anderen; mijn kinderen, mijn gezin. Het is sindsdien verscheurd geraakt, ik ben verscheurd geraakt, wij allemaal. Als ik naar de pijn van de barst ga, naar het verscheurde gevoel, dan kan ik intens verdrietig zijn. Ondanks dat ik zelf echt weet dat het voor mij de enige manier was mijn eigen pad en leven te kunnen leiden, kan ik het verdriet van de ander heel goed voelen... Een ander teleurstellen, wie wil dat nou?

De ziel, zij neemt geen genoegen met iets wat op liefde lijkt ~ Susan Smit (uit Vloed)

Mijn kinderen zullen die waarheid ook ooit onder ogen komen, dat leven in een illusie en naar verwachtingen niet werkt. Dat je moet blijven kijken naar je eigen behoeftes. De wens-projectie soms moet opheffen om te zien wat er echt is. Ik hoop dat ik ze dat mee kan geven, deze waarachtigheid, dit luisteren naar hun eigen behoeftes en de kracht daarbij te blijven. Zichzelf niet te verlaten om aan verwachtingen van hun omgeving te voldoen zodat zij zichzelf niet kwijt raken en verliezen in anderen...

De kloof die zichtbaar is in deze Canyon is ook in mij voelbaar, in mijn hart, het voelt verscheurd. Komt het ooit weer goed met de meiden, met mijn ex, worden zij ooit weer gelukkig, gaan zij het ooit begrijpen, of op zijn minst een plek geven? Ze hebben elk voor zich het volste recht op hun eigen gevoelens daarin. Soms ben ik bang voor de gevoelens van boosheid, frustratie en verdriet van de anderen, vooral die van mijn kinderen. Maar het mag er allemaal zijn, net zoals ik er helemaal mag zijn. Wat ik mijzelf gun, gun ik tegenwoordig iedereen; dat is 100% acceptatie, dus ook de imperfectie mag er zijn. Moeilijk, dat wel...

De diepere onderstroom die zichtbaar is in deze Canyon die voel ik zelf nu weer stromen... Dat gaat een laag dieper dan verstand, ratio, het verdriet, de verwachtingen waar ik niet meer aan kon voldoen.

In die onderstroom van de kloof ging mijn licht weer schijnen. Het is mijn energie die weer vrij kan en mag stromen. Mijzelf terugvinden gaf ondanks de storm en chaos een diepe zielsrust, naast het verdriet van wat kapot is gegaan, dat wel... Dat kan kennelijk samen bestaan... Het heeft een plaats. Het mag slijten, net als natuurkrachten die het hardste steen kunnen doen gladslijpen. De scherpe kantjes zijn er nu wel af. Maar soms kijk je nog even terug de kloof in...

Verscheurdheid, kent iedereen dat niet? Bij jezelf willen blijven en toch ook aan verwachtingen willen voldoen? Ik zou zeggen, ga vooral aan je eigen verwachtingen voldoen, dat schept het meeste rust ondanks dit verscheurde gevoel.

X Sel

Courage HR

Twijfelaars

Ik zag deze week alle 4 de afleveringen van Ramses en de docu "Whatever Forever" van Douwe Bob op uitzending gemist. Beeldschoon! Gelijk vroeg ik mij af wat en waarom dit mij zo raakte. Ik denk dat het hun worsteling en ongepolijstheid was. Douwe vertelde: "De ene stem in mij, de kunstenaarsstem, fluistert mij in mijzelf kapot te maken, dat is mijn vader. Daar zit schoonheid in, in die pijn. Hard leven betekent hard neergaan! Maar de andere stem zegt, doe het niet! Haal alles eruit, doe normaal, laat het niet zover komen... Die stem is van mijn moeder." Zo stelde hij...

Ik proefde hierin een soort angst, en deze benoemde Douwe ook. Bang om zo kapot te gaan en anderen zo'n pijn te moeten doen als zijn vader heeft gedaan.... " Lieve Douwe" denk ik dan: "Het zit hem juist in je eigen worsteling, het vinden van het midden van die twee stemmen; je eigen stem en die vertaald in muziek, het is wonderschoon! Stop dus nooit met twijfelen en verzet je er vooral niet tegen, tegen de eeuwige twijfel, daar zitten je parels, je inspiratie & ook je verwondering, blijf heerlijk & eeuwig twijfelen alsjeblieft! Mensen die alles zeker (denken te) weten zijn een ware ramp en staan stil, en meestal nooit bij de juiste dingen.

Bottom line: Sta je eigen vertwijfeling lekker toe, dat is wat het is, en echt nog wel even blijft... En ondertussen; maak je fouten, doe je mooie dingen, voel je geluk, voel je verdriet... Maar tot zover mijn beredenering, jij bezingt dat 100 malen mooier dan ik ooit schrijven kan, dank daarvoor! Ik ben FAN!"

En wat Ramses betreft... Sja, ten volle het leven willen opslorpen en zich daarbij volledig verslikt in alle drank & drugs. Hij heeft daardoor niet ten volle zijn zonnekracht kunnen laten stralen. Het is wonderlijk en waarachtig dat hij ondanks de gaten in zijn brein nog zoveel moois heeft kunnen doen. Maar had hij niet veel meer mensen kunnen raken als hij in eerste instantie zichzelf liefdevol had behandeld en aan zelfzorg had gedaan? Moet de kunst echt alleen maar komen uit pijn? De slotzin uit het prachtige lied "Zing-vecht-huil-bid-lach-werk-&-bewonder" is: "Maar niet zonder ons..." Doe het samen en zonder je niet af, maar dompel je erin onder... dat is wel wat Ramses deed natuurlijk, hij deed het in wezen alleen...

We zullen het nooit weten, maar 1 ding weet ik wel, de schoonheid zit hem in de reis en de worstelingen zelf waarin je je eigen pad loopt en leeft. Verval alsjeblieft niet in de valkuil de overtuigingen van anderen te gaan leven...

Hartegroet & X Sel
www.courage-hr.nl