Ik proefde hierin een soort angst, en deze benoemde Douwe ook. Bang om zo kapot te gaan en anderen zo'n pijn te moeten doen als zijn vader heeft gedaan.... " Lieve Douwe" denk ik dan: "Het zit hem juist in je eigen worsteling, het vinden van het midden van die twee stemmen; je eigen stem en die vertaald in muziek, het is wonderschoon! Stop dus nooit met twijfelen en verzet je er vooral niet tegen, tegen de eeuwige twijfel, daar zitten je parels, je inspiratie & ook je verwondering, blijf heerlijk & eeuwig twijfelen alsjeblieft! Mensen die alles zeker (denken te) weten zijn een ware ramp en staan stil, en meestal nooit bij de juiste dingen.
Bottom line: Sta je eigen vertwijfeling lekker toe, dat is wat het is, en echt nog wel even blijft... En ondertussen; maak je fouten, doe je mooie dingen, voel je geluk, voel je verdriet... Maar tot zover mijn beredenering, jij bezingt dat 100 malen mooier dan ik ooit schrijven kan, dank daarvoor! Ik ben FAN!"
En wat Ramses betreft... Sja, ten volle het leven willen opslorpen en zich daarbij volledig verslikt in alle drank & drugs. Hij heeft daardoor niet ten volle zijn zonnekracht kunnen laten stralen. Het is wonderlijk en waarachtig dat hij ondanks de gaten in zijn brein nog zoveel moois heeft kunnen doen. Maar had hij niet veel meer mensen kunnen raken als hij in eerste instantie zichzelf liefdevol had behandeld en aan zelfzorg had gedaan? Moet de kunst echt alleen maar komen uit pijn? De slotzin uit het prachtige lied "Zing-vecht-huil-bid-lach-werk-&-bewonder" is: "Maar niet zonder ons..." Doe het samen en zonder je niet af, maar dompel je erin onder... dat is wel wat Ramses deed natuurlijk, hij deed het in wezen alleen...
We zullen het nooit weten, maar 1 ding weet ik wel, de schoonheid zit hem in de reis en de worstelingen zelf waarin je je eigen pad loopt en leeft. Verval alsjeblieft niet in de valkuil de overtuigingen van anderen te gaan leven...
Hartegroet & X Sel
www.courage-hr.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten