Onder water

Geloven in jezelf. Zou dat iedereen gunnen, ook mijzelf. Onzekerheid ondermijnt dat geloof. Aan mijzelf toe te geven dat dat nou is wat er nu is; die 100% onzekerheid. OK, dat is niet niks! En ik weet dat ik van buiten af heel "zeker" over kan komen, het is dan ook heel verleidelijk dit deel van mij onder water te houden... (Ego-dingetje, note to self: "So loose the "E" en just fucking let Go..")

Zeker overkomen maar het in wezen niet zijn, het maakte dat ik de ander steeds aan het bevestigen ging dat ik echt niet onzeker was...

Vind je mij wel leuk, goed, slim, kundig, grappig, mooi? Steeds die bevestiging van buiten willen maakte dat ik mij als vrouw met sterke onafhankelijkheidsdrang juist heel afhankelijk en behoeftig opstelde. Ik wilde niet dat dit zo was, wilde onafhankelijk zijn, dus verzette ik mij ertegen en juist dat verzet kostte weer energie...

Je onzekerheid verbloemen door het je te laten verlammen en iets na te laten ook al wil je het diep van binnen best graag... Of je best gaan zitten doen, jezelf teveel aan je omgeving aanpassen, jezelf heel bewijsdrammerig en betweterig overschreeuwen... Allemaal heel vermoeiend, want we houden een groot deel van onszelf zo verborgen, onder water...

Dus ik besloot mijn onzekerheid te laten zien. Maar dat confronteerde mensen om mij heen dan weer met dat deel van zichzelf wat zij zelf liever verborgen wilden houden. Dus ik was een spiegeltje waar zij inkeken, maar naar eigen zeggen geen last van hadden... sja, kan...zou mooi zijn, jezelf nooit tegen te komen in een ander... je niet herkennen in een ander, als een deel van jezelf.. Dat kan natuurlijk...
Als ondernemer is dit ook een lastig verhaal, want mensen kopen graag bij mensen die zich autoriseren in kennis en kunde, en mijn ervaringsdeskundigheid, sja... die ligt juist in het transparanter maken van die delen onder water... En juist dat vinden we eng! Maar in die onderstroom zit wel mijn kracht! Daar ben ik dan weer niet onzeker over ;) Ik snap als geen ander wat mensen onder water communiceren!

Accepteren vanuit Zelfcompassie dat je onzeker bent is de eerste stap... Daarna het vertrouwen herstellen in jezelf door je eigen talenten (weer) te zien en van daaruit (dus van binnenuit) werken, jezelf durven laten zien is heel wat! Ik leer ook in te zien dat alleen dat gegeven al krachtig en goed genoeg is en verleg mijn focus op dit deel... Direct stoppen met dat wat energie kost en datgene voeden en blijven doen wat het meeste liefde in je opwekt, dit verankeren, het is een weg... X Sel